Нов Блесок..

Новиот број на Блесок е тука. А од таму, една песна на словенската поетеса Луција Ступица која прв пат ја сретнувам:

Волшебна

Одиш по долгиот пат меѓу сонцето и темницата,
немирен страв се вцртува во коските.
Волшебна, велиш. И се вцрвенуваш. Повеќе не проговоруваш.

Те препозна ли некој во предолгите панталони,
во одот на ранлив елен, додека сосема сам
во толпата го ловиш урокливото сеќавање?

Дали стравот се создаде од овие луѓе? Ги снема ли фетишите?
Градови, премногу проѕирни за тебе и ти за нив?
Само таа се слизна, не знаејќи, во тебе,

каде што сега го нуди млечниот пат, медната дланка,
сите мириси и имиња на ветрот, болката и страста.
А во јазикот што го зборува сè се смее.

Би сакал да се наодиш. Тоа го знаеш. Надвор ништо
не се менува: можеш да ја засвиркаш мелодијата како
порано. А мислиш на неа. Волшебна, велиш. И се вцрвенуваш.